«اریک فروم» یکی ازروانشناسان مشهور،مؤثرترین عامل درشخصیت انسان را
برآوردن معقول نیازهای روانی می داند که حیوانات این نوع نیازهارا ندارند.
(نیازهایی به غیراز خوراک وپوشاک و...)افرادسالم این
نیازهارا ازراه معقول ارضاءمی کنند.اکنون باید دید فرصت رشدشخصیت بارعایت
حجاب بیش ترفراهم می گردد یا باعدم رعایت آن؟انسانی که پیوسته نگران
زیبایی خوداست وبیش تر در جهت معرفی پیکر خودمی کوشد،بهتر می تواند قابلیت
های خودرابشناسد و به فعلیت برساند یاآن که سر در باغ اندیشه دارد؟
آیاتوجه به نیازهای جسمانی وسطحی به انسان امکان رشد می دهد
یا توجه به نیازهای عالی ومخصوص انسان ها؟
آیاغرق شدن درخودنمایی وجلب توجه دیگران مسیرمنتهی به یافتن خویش است؟
بی حجاب دراندیشه ی نمایش خود وزیبایی خویش است.این امرکه عقده ی حقارت
انسان را می نمایاند،زمینه رشدوتعالی وی رانابود می سازد.
درصورتی که زن مانند مردیک انسان است وبایدازنظرانسانی به رشدوکمال برسد.
کسی که با نمایش زیبایی خود وگزینه پوششی ویژه در اندیشه جلب نظر دیگران به سر می برد،در حقیقت میخواهد با تکیه بر زیبایی های ظاهری خویش ونه اصالتها وارزشهای
متعالی خود،جایی در جامعه بیابد. در واقع اواز این طریق اعلام
میدارد،آنچه برایش اصل است و اهمیت دارد،«زن بودن »است نه «انسانیت و
اندیشه ولیاقت و کارایی اش».
چنین فردی قبل از همه اسیر خویش است وبه
مغازه داری شبیه است که پیوسته در اندیشه تزیین ظاهر وتغییر دکور خود به
سرمی برد وفرصت پرداختن به آرزوهای بزرگتر را پیدا نمیکند.
حجاب